De Cock… mijn favoriet #2

Net als elke Baantjerfan heb ik favorieten. De vorige keer stond ik stil bij De Cock en de dansende dood. Vandaag richt ik de spotlight op…

De Cock en de Treurende Kater (deel 7)

Openingszinnen: “Peter van Geffel kwam – zoals zijn moeder al dikwijls had voorspeld – verkeerd aan zijn eind. Hij stierf op jeugdige leeftijd een snelle en gewelddadige dood.

Rechercheur De Cock en zijn onvolprezen hulp Dick Vledder onderzoeken twee misdaden. De eerste is de moord op Peter van Geffel, een Amsterdams boefje. Volgens zijn vriendin zou hij zijn leven beteren. Maar wie stak hem dan een ponjaard in de rug? De tweede misdaad is een overval op een geldauto. Waar ik van kan genieten, is de manier waarop Baantjer in dit deeltje een rol toebedeelt aan cafébaas Smalle Lowietje. Dit keer geen gezellig gekeuvel, Smalle Lowietje wordt door De Cock onder druk gezet! De “Smalle” weet meer over de overval en over Peter van Geffel, bijgenaamd Sluwe Pietje.

Het is je natuurlijk opgevallen… de rol die vrouwen spelen in de boeken van Baantjer. In De Cock en de treurende kater zijn het er twee die eruit springen. Ten eerste de vriendin van Sluwe Pietje, Flossie, die vierkant achter haar vermoorde vriend staat. Geheimzinniger is de vrouw op de achtergrond, de echtgenote van de directeur van het geldtransportbedrijf. Zij zou wegens migraine niet aanspreekbaar zijn. En toch… als de twee speurders vertrekken ontdekt De Cock haar. “De rechercheurs liepen de oprijlaan af. Bij het hek hield Vledder even stil en veegde de zwarte kattenharen van zijn jas. De Cock keek om naar het huis. Verbaasd trok hij zijn wenkbrauwen op. Achter het grote raam van het studeervertrek ontwaarde hij de slanke gestalte van een jonge vrouw.” Als lezer voel je de spanning. Hier steekt meer achter!

Tot slot is er de bonus in de persoon van Dick Vledder. Wat is het hulpje van De Cock op dreef in dit boekje! Hij komt met het ene na het andere briljante idee. Zelfs De Cock is onder de indruk. Dick Vledder lijkt zijn leermeester voorbij te streven. Well done, Dick!

Reserveer je exemplaar

Mijn uitgever zegt me dat het tegenwoordig extreem moeilijk is een nieuwe schrijver te introduceren. Verzadiging van de markt, noemt hij het. De Nederlandse boekhandels hebben de keus uit een overvloed van nieuwe uitgaven. Zij zitten niet te wachten op een nieuwe auteur. Daarom plaats ik een verzoek, op zijn verzoek.

Word je warm bij de gedachte dat er een detective novel in het straatje van Appie Baantjer verschijnt, laat je boekhandelaar het dan weten. Reserveer mijn boek. Ze kennen mij niet maar jij kunt daarin dus verandering brengen. Many thanks!

cover illustratie Rechercheur De Klerck En Het Doodvonnis

Je kunt mij debuut ook krijgen bij de webwinkels. Ik heb mij laten vertellen dat je bij reservering via de webwinkel van de uitgeverij het boek het snelst in huis hebt. Het Doodvonnis komt uit op 25 maart, maar jij kunt hem al eerder hebben. Ain’t that nice? Dit is de link van E-Pulp Publishing.

Hier zijn links van andere webwinkels: Ako, Bol, Bookspot, Bruna, Libris, Standaard Boekhandel.

De Doodsteek —> gratis kort verhaal

Als teaser om je in de stemming te brengen voor mijn debuut novel publiceerde de uitgever een gratis kort verhaal over rechercheur De Klerck dat je kunt verkrijgen door aanmelding voor de newsletter van E-Pulp Publishing via deze link.

Cover illustratie van De Klerck En Het Doodvonnis

Rechercheur De Klerck En Het Doodvonnis speelt zich af op het Noordereiland, dat je op de cover ziet. Een vrouw is in haar woninkje doodgestoken. Een lastige zaak voor De Klerck en Ruben Klaver.

De Cock… mijn favoriet #1

Zou ik alle delen van de De Cock-serie van Appie Baantjer hebben gelezen? Misschien niet, maar de meeste wel, en sommige delen twee keer. Net als ieder ander heb ik mijn voorkeuren. Ik ga op mijn blog stilstaan bij mijn favorieten in de serie, met hulp van Jan van den Boogaart, die van mijn tekst vloeiend Nederlands maakt. Ik begin met…

De Cock en de dansende dood (deel 13)

Openingszinnen: “Het was een zwoele midzomeravond in Amsterdam. De hitte van de dag kleefde nog aan de gevels van de oude binnenstad. Gehuld in vreemde keelklanken, trok een eindeloze stoet toeristen over het brede trottoir van het Damrak.”

Dit verhaal is door de jaren heen bij mij blijven hangen en ik heb het pas opnieuw gelezen. Weer raakte ik, net als De Cock, in de ban van het lange, zwartharige meisje dat bij het monument op de Dam danst en dan de grijze speurder volgt naar het aloude politiebureau aan de Warmoesstraat. “Ze stond in de deuropening. Hij zag nu voor het eerst dat ze blauwe ogen had en dat haar lippen iets waren aangezet in bleekroze. Paarse glitterstipjes lagen op haar wangen en voorhoofd. Het gaf aan haar gezicht een oosters tintje. Hij zette de zware rugzak neer en keek haar opnieuw aan. Hij schatte haar op twintig, tweeëntwintig jaar, maar besefte tegelijk dat het ongeregelde hippieleven de meisjes er vaak ouder deed uitzien, dan ze in werkelijkheid waren.”

Zij heet Marianne van Buuren en vertelt een bijzonder verhaal. Ze wil een graf. Een graf voor Colette. De mysterieuze Marianne is een girl die “under your skin” komt, en ook De Cock ervaart het zo. Het mysterieuze verhaal houdt mij tot het einde in de ban. Ik vind het een knap geschreven deel in de De Cock-serie.